دکتر سید اسد الله موسوی فوق تخصص خون و انکولوژی در گفتگو با
"بنیان" اظهار داشت: در لنفوم غیر هوچکین، سلول های دستگاه لنفاوی، حالتی غیرطبیعی به خود می گیرند، طوری که بدون هیچ مهاری رشد کرده و تقسیم می شوند. اکثرا بیماران مبتلا به لنفوم و لنفوم هوچکین با شیمی درمانی و بعضا در همراهی با رادیو تراپی درمان می شوند.
وی افزود: تعدادی نیز ممکن است به درمان مقاومت نشان دهند و یا بعد از بهبودی، دچار عود بیماری شوند. در شرایطی که بیماری عود می کند یا مقاوم به درمان های اولیه است، با رژیم های درمانی شدید تر آنها را درمان می کنیم. وقتی پاسخ مناسبی دادند و یا بیماری آنها به طور کامل پست رفت کرد، از پیوند مغز استخوان یعنی از یک شیمی درمانی با شدت بالاتر و سلول های خود بیمار برای آنکه عواقب شیمی درمانی سنگین روی مغز استخوان منجر به عارضه و فوت بیمار نشود، استفاده می کنیم و درواقع یک پیوند از خود بیمار، به خودش انجام می دهیم.
دکتر موسوی تاکید کرد: این باعث می شود بیماران برای طولانی مدت زنده بمانند و تعداد قابل توجه ای از آنها بهبود پیدا کنند و یا بیماری آنها ریشه کن شود.
این پژوهشگر سرطان های دستگاه گوارش افزود: به ندرت برای لنفوم های غیر هوچکین و یا لنفوم های هوچکین در شرایط عود اول و یا بهبودی دوم و یا عودهای بعدی از پیوند آلوژنیک استفاده می کنیم؛ یعنی از برادر خواهر سازگار با مریض به عنوان دهنده مغز استخوان استفاده می کنیم و آنها را پیوند آلوژن انجام می دهیم.
دکتر موسوی با بیان اینکه یعنی حدود 50 درصد بیماران لنفوم با همان درمان اولیه و شیمی درمانی بهبود پیدا می کنند و بیماری بر نمی گردد گفت: گروهی که مقاومت به درمان نشان می دهند و یا گروهی که عود بیماری دارند، با رژیم های نجات بخش درمان می شوند و بعد پیوند می گیرند لذا نیمی از آنها طولانی مدت زنده می مانند و بهبودی کامل دارند.
طی 30-40 سال اخیرشانس بروز لنفوم افزایش یافته است
این فوق تخصص خون و انکولوژی درباره چگونگی تشخیص بیماری گفت: لنفوم های غیر هوچکین به دو دسته لنفو م های با سیر آهسته و لنفوم های با سیر تند تقسیم می شوند.
بیماران مبتلا به لنفوم های با سیر آهسته معمولا در سنین بالا به پزشک مراجعه می کنند اما بیماران مبتلا به لنفوم های پیشرفته از دوره کودکی تا کهنسالی دیده می شوند. به طور معمول در سنین میانسالی و کهنسالی دیده می شوند.
وی درباره احتمال بروز این بیماری گفت: به نظر می رسد طی 30-40 سال اخیرشانس بروز لنفوم افزایش یافته و این بیماری در شهرهای مختلف کشورمان مشاهده می شود.
گفتنی است، بيماري هوچكين ممكن است در يك غده لنفاوي يا گروهي از غدد لنفاوي و گاهي اوقات قسمت‌هاي ديگر سيستم لنفاوي نظير مغز استخوان و طحال ايجاد شود. اين نوع بيماري، تمايل به توسعه يافتن به روشي منظم و مرتب دارد (از يك غده لنفاوي به غده لنفاوي مجاور). براي مثال بيماري هوچكين كه در غده لنفاوي گردن ايجاد شده است ابتدا به غدد لنفاوي بالاي ترقوه و سپس به غدد لنفاوي زير بغل و داخل قفسه سينه گسترش مي‌يابد و سرانجام ممكن است در تمام قسمت‌هاي بدن ديده شود.
نشانه‌هاي بيماري هوچكين شامل اين علائم است: تورم بدون درد در يكي از غدد لنفاوي گردن، زير بغل يا كشاله ران، تب‌هاي راجعه بدون علت، تعريق شبانه، كاهش وزن بدون دليل و خارش شديد پوستي.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی ایران - بنیان