اخبار

به گزارش روابط عمومی، دکتر مرتضی ضرابی در پیام نوروزی به هم میهنان عزیز گفت: در سال 1403 بیش از 21 هزار نمونه خون بندناف را جمع آوری و ذخیره سازی  کردیم که در واقع 2 درصد تولدهای در کشور را شامل شده است.

وی افزود: اولین محصول پالایشگاه زایمانی که یک زخم پوش مشتق از پرده جنینی بود را نیز در سال 1403 وارد بازار کردیم. این محصول در زخم پای دیابتی، سوختگی و زخم بستر کاربرد دارد. 

دکتر ضرابی در ادامه بیان داشت: برای بیماران نیازمند پیوند سلول های بنیادی نیز سلول بنیادی خون بندناف فراهم کردیم و  با استفاده از سلول بنیادی خون بندناف، امکان بازیافتن سلامتی آنها فراهم شد. 

مدیرعامل بانک خون بندناف رویان اضافه کرد: سه محصول جدید در سال 1404 به محصولات شرکت فناوری بن یاخته های رویان اضافه خواهد شد که امکان صادرات آن را در سال آتی فراهم خواهد شد.  

مشروح این پیام را با هم می بینیم. 

به گزارش روابط عمومی، در روزهای یکم تا چهارم فروردین ماه سال1404 خدمات دهی به متقاضیان عقد قرارداد ذخیره سازی خون بندناف فقط به صورت اینترنتی و برای موارد اورژانسی فعال خواهد بود.

این مرکز با پشتیبانی 24 ساعته از خانواده هایی که قرارداد ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بندناف فرزندشان را منعقد کرده اند، پاسخگوی موارد اورژانسی است.

همچنین از 5 تا 10 فروردین، متقاضیان محترم به صورت حضوری و اینترنتی از ساعت 7.30 الی 13 می توانند از خدمات بانک خون بندناف رویان بهره مند شوند.

ساعت کاری واحد پذیرش بانک خون بندناف رویان در روزهای پنج شنبه ایام سال نو (1 الی 15 فروردین)  7:30  الی 12.30 است.

برای ثبت نام اینترنتی ذخیره سازی خون بندناف به سایت www.rsct.ir مراجعه فرمایید.

برای ارتباط با واحد ارتباط با مشتری با شماره 27635000-021  تماس بگیرید.

خون بندناف چیست؟

خون موجود در بندناف جدا شده از نوزادان در بدو تولد، همچنان به عنوان ضمائم اضافی زایمانی در نظر گرفته می‌شود، اما در واقع حاوی کلیه سلول‌های خونی و از همه مهم‌تر درصد قابل ملاحظه‌ای از سلول‌های بنیادی خون‌ساز است که آن را بسیار ارزشمند می‌سازد. کاربردهای درمانی و پزشکی این سلول‌ها با سرعت زیادی در حال گسترش است. از آنجایی که این سلول‌ها به بدن در بازسازی بافت‌ها و سیستم‌ها کمک می‌کنند، خون بند‌ناف امروزه به عنوان یک عنصر احیاءکننده نیز شناخته می‌شود.

کاربرد درمانی خون بندناف

بیش از سه دهه از پیوند اولین خون بندناف برای درمان کودک مبتلا به کم‌خونی فانکونی می‌گذرد. در عصر حاضر از خون بندناف برای درمان بسیاری از بیماری‌های بدخیم مانند اختلالات خونی، نقص سیستم ایمنی، بیماری‌های متابولیک و برخی از سرطان‌ها استفاده می‌شود. تحقیقات پژوهشگران این حوزه، نویدبخش آینده‌ای است که استفاده از سلول‌های خون بندناف فراتر از تصور‌ها خواهد رفت و امید می‌رود با سیر افزایشی مطالعات کارآزمایی بالینی در سراسر دنیا، برای درمان بیماری‌هایی مانند فلج مغزی، سکته مغزی، دیابت و اوتیسم کارایی خواهد داشت و افق‌های کاربردی فراوان‌تری برای استفاده از این سلول‌ها گشوده شود.

فواید ذخیر‌ه‌سازی سلول‌های بنیادی خون بندناف

فرصت ذخیره‌سازی سلول‌های بنیادی خون بندناف، فقط یک بار در زندگی پیش می‌آید و در صورت ذخیره‌سازی و نیاز افراد، به مدت بیش از ٢٠ سال قابل دسترسی هستند. پیشرفت‌‌‌های زیادی در شناخت زیست‌شناسی سلول‌‌های بنیادی خون‌ساز انجام‌ گرفته و پیوند این سلول‌‌ها برای درمان برخی بیماری‌ها امیدبخش بوده است. سلول‌های بنیادی خون بندناف سازگاری بافتی بیشتری دارند؛ بدین معنا که احتمال رد پیوند سلولی توسط فرد گیرنده پیوند، کمتر است و همچنین هنگام پیوند به ندرت ناقل بیماری‌های عفونی خواهند بود. سلول‌های بنیادی خون بندناف توانایی عبور از سد خونی و مغزی را دارند. این سلول‌ها می‌توانند به سلول‌های عصبی و سایر سلول‌های مغزی نیز تبدیل شوند؛ بنابراین ممکن است در درمان برخی از اختلالات مغزی مؤثر باشند. این در حالی است که جمع‌آوری‌، پردازش و ذخیره‌سازی این سلول‌ها ایمن و کاملاً بدون درد و عارضه برای کودک و مادر است.

پایان مطلب/

جنتامایسین، یک آنتی‌بیوتیک از گروه آمینوگلیکوزیدها، به طور گسترده‌ای برای درمان عفونت‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتقال این دارو از مادر به جنین از طریق جفت موضوعی حیاتی در دوران بارداری است. جفت نقش مهمی در تأمین مواد مغذی و دفع مواد زائد ایفا می‌کند و همچنین می‌تواند داروها را منتقل کند. غلظت جنتامایسین در خون بند ناف به عنوان نشانگری از میزان تماس جنین با این دارو در طول بارداری به شمار می‌رود و می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره عوارض جانبی احتمالی آن، شامل آسیب به شنوایی و عملکرد کلیه نوزادان، ارائه دهد. عوامل متعددی بر انتقال جنتامایسین تأثیر می‌گذارند، از جمله دوز و زمان مصرف، ویژگی‌های فیزیولوژیکی مادر و شرایط خاص سلامت. اندازه‌گیری غلظت این دارو در خون بندناف کمک کننده به پزشکان در اتخاذ تصمیمات درمانی بهتر و کاهش خطرات مرتبط با مصرف آن است. در نهایت، بررسی تأثیرات جنتامایسین بر جنین و روند انتقال آن از مادر به جنین، نیازمند تحقیقات بیشتر و توجه دقیق به شرایط بالینی هر مادر و نوزاد می‌باشد.
مقدمه
جنتامایسین، یک آنتی‌بیوتیک از دسته آمینوگلیکوزیدهاست که به طور فراوان برای درمان عفونت‌های باکتریایی به کار می‌رود. این دارو به خاطر ویژگی‌های منحصر به فرد خود، به عنوان یک درمان مؤثر در شرایط بالینی متعدد شناخته شده است. با این حال، مصرف جنتامایسین در دوران بارداری و تأثیرات آن بر نوزاد متولد شده، به ویژه از طریق خون بند ناف، موضوعی پیچیده و مهم است که نیازمند پژوهش‌های دقیق و عمیق‌تری می‌باشد.

فیزیولوژی جفت و انتقال داروها
جفت به عنوان یک ارگان حیاتی در دوران بارداری عمل می‌کند و وظایف مهمی در تأمین مواد مغذی و اکسیژن برای جنین و همچنین دفع مواد زائد ایفا می‌کند. علاوه بر این، جفت نقش کلیدی در انتقال داروها و مواد شیمیایی از مادر به جنین دارد. این فرآیندها بسته به نوع دارو، دوز، زمان مصرف و شرایط فیزیولوژیکی مادر متفاوت هستند. جنتامایسین به دلیل ساختار شیمیایی خود، ممکن است از طریق جفت منتقل شود، اما مکانیسم‌های دقیق آن هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است. با توجه به اینکه جنتامایسین به راحتی در مایعات بدن حل می‌شود، بررسی غلظت آن در خون بند ناف می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره میزان انتقال این دارو از مادر به جنین ارائه دهد.

اهمیت غلظت جنتامایسین در خون بندناف
غلظت جنتامایسین در خون بند ناف می‌تواند به‌عنوان یک نشانگر از میزان تماس جنین با این دارو در طول بارداری عمل کند. این غلظت، تأثیرات قابل توجهی بر سلامتی نوزاد دارد و در صورت فراتر بودن از حد ایمن، می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. از جمله این عوارض، آسیب به شنوایی و اختلال در عملکرد کلیه نوزادان است که به شدت می‌تواند کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده از جنتامایسین در دوران بارداری ممکن است منجر به بروز مشکلاتی در سیستم‌های حسی و حرکتی نوزاد شود. بنابراین، پایش دقیق غلظت این دارو در خون بند ناف اهمیت بسیاری دارد. این اندازه‌گیری به پزشکان این امکان را می‌دهد که ارزیابی دقیقی از میزان خطرات مرتبط با مصرف جنتامایسین داشته باشند و تصمیمات درمانی بهتری اتخاذ کنند. علاوه بر این، با آگاهی از غلظت دارو، پزشکان می‌توانند برنامه‌های درمانی را بر اساس وضعیت خاص هر بیمار تنظیم کنند و از عوارض ناخواسته جلوگیری نمایند. در نتیجه، اندازه‌گیری غلظت جنتامایسین نه‌تنها برای حفظ سلامتی نوزادان حیاتی است، بلکه به بهبود کیفیت مراقبت‌های پزشکی در دوران بارداری کمک می‌کند و امکان ارائه درمان‌های مؤثرتر را فراهم می‌آورد.

عوامل مؤثر بر انتقال جنتامایسین
چندین عامل می‌توانند بر انتقال جنتامایسین از مادر به جنین از طریق جفت تأثیر بگذارند. 
1. دوز و زمان مصرف: مصرف دوزهای بالاتر جنتامایسین معمولاً به افزایش غلظت دارو در خون بند ناف منجر می‌شود. برای مثال، در مواردی که دارو در نزدیکی زمان زایمان مصرف می‌شود، احتمال بالاتر بودن غلظت دارو در نوزاد بیشتر است. همچنین، مدت‌زمانی که دارو قبل از زایمان مصرف شده نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد.
2. ویژگی‌های فیزیولوژیکی مادر: سن، وزن و وضعیت سلامت عمومی مادر می‌توانند بر نحوه متابولیسم و جذب دارو تأثیر بگذارند. به عنوان نمونه، مادرانی که دچار مشکلات کلیوی هستند یا بیماری‌های مزمن دارند، ممکن است با دشواری بیشتری در حذف جنتامایسین از بدن خود مواجه شوند، که این امر می‌تواند منجر به افزایش غلظت دارو در خون بند ناف و در نتیجه خطرات مرتبط با آن برای جنین شود.
3. ویژگی‌های جفت: تغییرات در ساختار و عملکرد جفت در طول بارداری می‌تواند تأثیرات زیادی بر انتقال داروها داشته باشد. اختلالات جفت مانند پلاکت previa یا سایر ناهنجاری‌ها ممکن است باعث تغییر در توانایی جفت برای عبور داروها شوند و در نهایت بر سلامت جنین تأثیر بگذارند.
4. مصرف همزمان داروها: همزمانی مصرف جنتامایسین با سایر داروها می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر روی جذب و متابولیسم آن داشته باشد. برخی داروها ممکن است با جنتامایسین تداخل داشته باشند و باعث تغییر در غلظت آن در خون بند ناف شوند. به همین دلیل، پزشکان باید در تجویز همزمان داروها دقت لازم را به خرج دهند تا از عوارض ناخواسته جلوگیری کنند.

بررسی‌های کلینیکی و نتایج
تحقیقات متعدد نشان داده‌اند که غلظت جنتامایسین در خون بند ناف نوزادان ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در مطالعاتی بر روی زنان باردار، مشاهده شده است که برخی نوزادان دارای غلظت‌های بالای جنتامایسین هستند در حالی که در نوزادان دیگر این غلظت بسیار پایین است. این تفاوت‌ها می‌تواند ناشی از چندین عامل باشد که شامل دوز دارو، زمان دقیق مصرف و وضعیت سلامت مادر است. به عنوان مثال، دوزهای بالاتر معمولاً با افزایش غلظت دارو در خون بند ناف همراه هستند. همچنین، زمان مصرف نیز تأثیرگذار است؛ به‌خصوص اگر دارو در نزدیکی زمان زایمان مصرف شود، احتمال افزایش غلظت در نوزاد بیشتر خواهد بود. وضعیت سلامت مادر نیز نقش مهمی دارد؛ بیماری‌ها یا اختلالات کلیوی ممکن است توانایی مادر را در دفع دارو کاهش دهند و باعث تجمع آن در بدن شوند. در نتیجه، شناخت این عوامل برای مدیریت درمان جنتامایسین در دوران بارداری و پیشگیری از عوارض ناخواسته برای جنین ضروری است.

نتیجه
تحقیقات نشان داده‌اند که غلظت جنتامایسین در خون بند ناف نوزادان می‌تواند متغیر باشد. برخی نوزادان غلظت‌های بالایی از این دارو دارند، در حالی که در دیگران غلظت‌ها پایین است. این تفاوت‌ها به عواملی مانند دوز دارو، زمان مصرف و وضعیت سلامت مادر بستگی دارد. دوزهای بالاتر معمولاً منجر به افزایش غلظت در خون بند ناف می‌شوند، و مصرف دارو نزدیک به زمان زایمان نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد. همچنین، سلامت مادر و وجود بیماری‌هایی مانند مشکلات کلیوی می‌تواند ظرفیت دفع دارو را کاهش دهد و خطر عوارض ناخواسته برای جنین را افزایش دهد.
پایان مطلب/

به گزارش روابط عمومی، مقاله تفسیری دکتر نوری و همکارانش که به بررسی تفاوت پاسخ کودکان مبتلا به فلج مغزی به دو نوع سلول‌درمانی پرداخته بود، با همکاری دکتر فرانسیس ورتر  در قالبی جدید ارائه شد و در مجله Parents’ Guide به چاپ رسید. این مقاله به مقایسه اثرات سلول‌های تک هسته‌ای خون بندناف با سلول‌های مزانشیم مشتق از بافت در درمان این بیماران پرداخته و این اثرات را در تابعی از زمان مورد بررسی قرار داده است و یافته‌های ارزشمندی را در این حوزه مطرح کرده است.

پاسخ فلج مغزی به سلول‌درمانی به عنوان تابعی از زمان
 

برای اولین بار، پاسخ کودکان مبتلا به فلج مغزی به دو نوع سلول‌درمانی مختلف در طول زمان مقایسه شده است، در حالی که سایر متغیرهای مقایسه ثابت نگه داشته شده‌اند. این مقایسه نشان داد که در ابتدا، بهبود با سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بند ناف (MNC) سریع‌تر بود، اما در پایان یک سال، تفاوت معناداری بین پاسخ به سلول‌های MNC و سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSC) حاصل از بافت بند ناف وجود نداشت.

در این مطالعه، ۱۰۸ بیمار حضور داشتند که هر گروه شامل ۳۶ بیمار بود. با این حال، برای تأیید این نتایج، مطالعات بیشتری با نمونه‌های بزرگ‌تر مورد نیاز است. یکی از چالش‌های اصلی در درمان فلج مغزی با سلول‌درمانی، متغیرهای متعدد در این مطالعات است که باعث می‌شود نتایج آن‌ها به طور مستقیم قابل مقایسه نباشند. برخی از این متغیرها شامل نوع فلج مغزی، شدت بیماری، سن بیمار، نوع سلول مورد استفاده، روش کشت سلولی برای MSC، دوز سلولی، مسیر انتقال سلول، سیستم اندازه‌گیری بهبود عملکرد حرکتی، میزان کنترل آزمایش و زمان‌بندی ارزیابی‌ها هستند.

در حال حاضر، اثربخشی درمان با خون بند ناف برای کودکان مبتلا به فلج مغزی ثابت شده است. بیمارانی که سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بند ناف (MNC) دریافت کرده‌اند، بهبودی قابل توجهی در مهارت‌های حرکتی داشته‌اند. این امر توسط یک متاآنالیز داده‌های فردی شرکت‌کنندگان (IPDMA) تأیید شده است که در سال ۲۰۲۳ به عنوان چکیده کنفرانس منتشر شد و به زودی به‌صورت مقاله کامل در یک مجله پزشکی منتشر خواهد شد.

این مقایسه جدید از این نظر منحصر‌به‌فرد است که کودکان دریافت‌کننده سلول‌های MNC خون بند ناف و کودکان دریافت‌کننده سلول‌های MSC بافت بند ناف، در یک مرکز تحقیقاتی مشابه تحت درمان قرار گرفته‌اند و متغیرها تا حد امکان ثابت نگه داشته شده‌اند. تمامی کودکان در مرکز کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران در ایران درمان شدند.

جزئیات مطالعه:

• همه شرکت‌کنندگان دارای تشخیص فلج مغزی اسپاستیک با ضایعات ماده سفید مغز بودند.
• شدت بیماری بین ۲ تا ۵ در شاخص شدت قرار داشت.
• سن بیماران بین ۴ تا ۱۴ سال بود.
• تمامی بیماران یک تزریق داخل نخاعی از یکی از موارد زیر دریافت کردند:
  • ۵ میلیون سلول تک‌هسته‌ای خون بند ناف (MNC) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن
  • دوز ثابت ۲۰ میلیون سلول بنیادی مزانشیمی (MSC) از بافت بند ناف
  • یک روش کنترل (بدون تزریق سلول‌های بنیادی، به عنوان گروه شاهد)
• خون بند ناف به‌صورت آلوژنیک با تطابق ۶/۶ HLA استفاده شد، در حالی که بافت بند ناف با روش هضم آنزیمی پردازش و سلول‌های MSC آن تا مرحله چهارم کشت شدند.

روش‌های ارزیابی:

• ارزیابی عملکرد حرکتی با مقیاس GMFM-66
• سایر معیارهای عملکردی و انواع مختلف تصویربرداری مغزی از جمله تصویربرداری تنسور انتشار (DTI)
• والدین، شرکت‌کنندگان، و محققان در طول مطالعه نسبت به نوع درمان بی‌اطلاع بودند.
• اندازه‌گیری‌ها در فواصل یک، سه، شش، و دوازده ماه پس از درمان انجام شد.
• همه شرکت‌کنندگان در طول مطالعه یک برنامه فیزیوتراپی مشابه دریافت کردند.

نتایج و اهمیت:

• مطالعات قبلی به‌طور جداگانه نتایج گروه‌های MNC و MSC را بررسی کرده بودند. این مقاله جدید اولین مطالعه‌ای است که این دو گروه را در طول زمان مقایسه می‌کند.
• با وجود اندازه نمونه کوچک، تفاوت در یک ماه نخست به لحاظ آماری معنادار بود (P<0.05)، اما پس از یک سال، تفاوت چشمگیری مشاهده نشد.
• والدینی که به دنبال سلول‌درمانی برای فرزندان خود هستند، اغلب می‌پرسند کدام نوع سلول نتایج بهتری دارد. این مطالعه نشان می‌دهد که در درازمدت، هر دو نوع سلول (MNC و MSC) مؤثر هستند و نتایج آن‌ها مشابه است، البته در صورتی که دوزها و روش تزریق مشابهی استفاده شود.
• بهبود مهارت‌های حرکتی ناشی از سلول‌درمانی در بیماران فلج مغزی در نهایت به یک حد مشخص می‌رسد، بنابراین تزریق‌های مکرر می‌تواند برای پیشرفت بیشتر مفید باشد.
• در این مطالعه، از تزریق داخل نخاعی استفاده شد، در حالی که بسیاری از بیمارستان‌ها از تزریق وریدی استفاده می‌کنند که در آن سلول‌ها از جریان خون عبور کرده و توسط ریه‌ها فیلتر می‌شوند، که باعث کاهش میزان سلول‌های عبوری از سد خونی مغز و رسیدن آن‌ها به ضایعات مغزی می‌شود.

درباره نویسندگان:

• دکتر فرانسیس ورتر، بنیان‌گذار و مدیر بنیاد راهنمای والدین برای بانک خون بند ناف در ایالات متحده
• دکتر معصومه نوری، مدیر واحد تحقیق و توسعه شرکت فناوری بن یاخته های رویان که بزرگ‌ترین بانک خون بند ناف در خاورمیانه است.

دسته‌بندی نکات مهم:

✅ مقایسه دو روش سلول‌درمانی:

• سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بند ناف (MNC): در ابتدا تأثیر سریع‌تر
• سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت بند ناف (MSC): در طول زمان تأثیر مشابه

✅ جزئیات مطالعه:

• تعداد شرکت‌کنندگان: ۱۰۸ کودک (۳۶ کودک در هر گروه)
• محل انجام مطالعه: دانشگاه علوم پزشکی تهران
• معیارهای سنجش: GMFM-66، تصویربرداری DTI، و معیارهای عملکردی دیگر
• روش تزریق: داخل نخاعی

✅ نتایج:

• در کوتاه‌مدت، MNC عملکرد بهتری داشت.
• در بلندمدت، هر دو روش تأثیر مشابهی داشتند.
• اندازه نمونه کوچک است و نیاز به بررسی بیشتر دارد.
• تزریق مکرر می‌تواند به بهبود بیشتر کمک کند.
• روش تزریق مهم است؛ تزریق داخل نخاعی تأثیر بهتری نسبت به تزریق وریدی دارد.

✅ اهمیت برای بیماران و والدین:

• هر دو نوع سلول در بهبود فلج مغزی اسپاستیک مؤثر هستند.
• انتخاب بین آن‌ها باید بر اساس دوز، روش تزریق، و شرایط کودک انجام شود.
• نتایج این مطالعه می‌تواند به تصمیم‌گیری والدین کمک کند.

📌 نتیجه‌گیری:
این مطالعه گامی مهم در درک بهتر سلول‌درمانی برای فلج مغزی است، اما برای نتیجه‌گیری قطعی، تحقیقات گسترده‌تری مورد نیاز است.

نمایشگاه "زنان ایرانی، قصه‌های نانوشته"  با هدف ایجاد بستری برای معرفی توانمندی‌های زنان ایرانی در داخل کشور و در سطح بین‌المللی برگزار شد.

این نمایشگاه با حضور زهرا بهروز آذر، معاون رییس‌جمهور در امور زنان و خانواده و کاظم غریب‌آبادی، معاون امور حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، افتتاح شد.

این مراسم با حضور دیپلمات‌های خارجی و مقامات ایرانی برگزار شد و دستگاه‌های مختلف دولتی و همچنین شرکت‌های خصوصی و دانش‌بنیان به ارائه جدیدترین دستاوردهای خود در حوزه زنان و خانواده پرداختند.

این نمایشگاه به همت معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه کشور در محل خانه فناوری و نوآوری آی هیت برگزار شد و سفیران کشورهای خارجی در جمهوری اسلامی ایران و برخی از دیپلمات‌های کشور، از جمله مهمانان ویژه این نمایشگاه بودند.

غرفه بانک خون بندناف رویان نیز در این نمایشگاه مورد توجه ویژه مسئولان و بازدیدکنندگان قرار گرفت.

این نمایشگاه از ساعت ۱۵ الی ۱۷ در سالن A۳۷ مجموعه نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران، خانه نوآوری و فناوری ایران (آی‌هیت) برگزار شد و سفرایی از ۱۷ کشور و همسرانشان به عنوان مهمانان ویژه در این رویداد حضور داشتند.

به گزارش روابط عمومی، طبق آئین نامه ارزیابی عملکرد، شاخص هایی برای ارزیابی عملکرد دفاتر نمایندگی شرکت فناوری بن یاخته های رویان مورد بررسی قرار گرفته است که بر همین اساس 8 دفتر نمایندگی موفق شدند بیشترین امتیاز را کسب کنند.

شاخص های ارزیابی دفاتر نمایندگی:

1. نرخ افزایش تعداد قرارداد نهایی نسبت به مدت مشابه
2. درصد پوشش موالید منطقه
3. میانگین رضایت مشتریان از دفاتر نمایندگی
4. درصد میزان اثر شکایت از دفتر
5. درصد فریز نمونه
6. میانگین نمره کیفیت خونگیری خونگیران نمایندگی
7. درصد انطباق با دستورالعمل ها و استاندارهای کاری
8. درصد تکمیل مدارک و مستندات
9. درصد رفع نقص مدارک و اطلاعات درخواستی در دوره ارزیابی

8 دفتر نمایندگی توانستند بالاترین امتیاز را براساس شاخص های ارزیابی عملکرد در سه ماه فصل پاییز1403 کسب کنند که اسامی آنها به شرح زیر است:

1. زنجان
2. سمنان
3.  ایلام
4.  یزد
5. گلستان
6.  خراسان جنوبی
7. همدان
8.  اصفهان

دفاتر نمایندگی برتر از سوی شرکت فناوری بن یاخته های رویان مورد تقدیر قرار گرفتند. 

دفاتر نمایندگی بانک  خون بندناف رویان 

شرکت فناوری بن یاخته های رویان از سال ١٣٨٤ ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بندناف نوزادان تازه متولد شده را آغاز کرده و با داشتن ٤٦ نمایندگی در استان‌های مختلف موفق به ذخیره‌سازی بیش از ٢٣٠هزار نمونه شده است.

پایان مطلب/

استامینوفن، که در برخی کشورها به‌عنوان پاراستامول شناخته می‌شود، یکی از رایج‌ترین داروهای مسکن و تب‌بر است که به‌طور گسترده در دوران بارداری استفاده می‌شود. با‌این‌حال، در سال‌های اخیر، نگرانی‌هایی درباره‌ی تأثیر احتمالی مصرف این دارو در دوران بارداری بر سلامت روانی و رشدی کودکان مطرح شده است. مطالعات متعددی به بررسی ارتباط بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و بروز اختلالاتی مانند اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی  (ADHD) و اختلال طیف اوتیسم (ASD) در کودکان پرداخته‌اند.

اختلال نقص توجه چیست

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی‌رشدی است که در دوران کودکی آغاز می‌شود و می‌تواند در بزرگسالی ادامه یابد. این اختلال به طور عمده با سه علامت اصلی شناخته می‌شود: بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانش‌گری. افراد مبتلا به ADHD ممکن است در انجام وظایف روزمره مانند مطالعه، تکمیل تکالیف مدرسه، یا پیروی از دستورات دچار مشکل شوند. علائم بی‌توجهی شامل فراموشی، دشواری در توجه به جزئیات، و ناتوانی در پیگیری وظایف تا پایان است. بیش‌فعالی نیز با رفتارهایی مانند بی‌قراری، ناتوانی در نشستن به مدت طولانی، و انجام فعالیت‌های جسمانی بیش از حد همراه است. تکانش‌گری به‌معنای انجام کارهایی بدون تفکر قبلی و ناتوانی در کنترل رفتار است که می‌تواند به مشکلاتی در روابط اجتماعی و مدرسه منجر شود. این علائم معمولاً در چندین محیط، از جمله خانه و مدرسه، مشاهده می‌شوند. برای تشخیص ADHD، ارزیابی‌های دقیق و جامع توسط متخصصان نیاز است که معمولاً شامل مصاحبه با والدین و معلمان و مشاهده رفتار کودک در محیط‌های مختلف است.

نحوه درمان ADHD

درمان ADHD به طور معمول ترکیبی از مداخلات دارویی و غیر دارویی است. درمان دارویی معمولاً شامل محرک‌ها مانند متیل فنیدیت یا آمفتامین است که می‌توانند به‌کاهش علائم بی‌توجهی و بیش‌فعالی کمک کنند. علاوه‌بر درمان دارویی، مداخلات رفتاری نیز نقش مهمی در مدیریت علائم ADHD دارند. این مداخلات شامل تکنیک‌های آموزش مهارت‌های سازمان‌دهی، مدیریت زمان، و تقویت رفتارهای مثبت می‌شود. آموزش والدین و معلمان در مورد نحوه حمایت از کودک مبتلا به ADHD نیز ضروری است، زیرا آن‌ها می‌توانند در ایجاد یک محیط حمایتی برای کودک نقش بسزایی داشته باشند. در کنار این، درمان‌های روان‌شناختی مانند رفتار درمانی و مشاوره‌های خانوادگی نیز می‌توانند به بهبود عملکرد اجتماعی و تحصیلی کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند. در‌این‌میان، برخی مطالعات نشان داده‌اند که عوامل محیطی می‌توانند تأثیر زیادی بر بروز ADHD داشته باشند. به‌طور خاص، قرارگیری در معرض مواد شیمیایی خاص مانند استامینوفن در دوران بارداری ممکن است به اختلالات رشدی مانند ADHD کمک کند. مطالعاتی که به‌ویژه بر مصرف استامینوفن در دوران بارداری تأکید دارند، نشان می‌دهند که این دارو ممکن است با تغییراتی در ساختار مغزی جنین یا در فعالیت‌های ژنی مرتبط باشد. اگرچه هنوز بسیاری از این فرضیات در مراحل اولیه تحقیقاتی هستند، نتایج نشان می‌دهند که ممکن است ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی، از جمله مصرف داروها در دوران بارداری، در بروز ADHD مؤثر باشند. یکی دیگر از عوامل مرتبط با افزایش خطر ADHD، سابقه خانوادگی این اختلال است. مطالعات نشان داده‌اند که در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به ADHD  والدین یا بستگانی دارند که این اختلال را نیز تجربه کرده‌اند. بنابراین، عوامل ژنتیکی در بروز  ADHD نقشی اساسی دارند. در‌کنار‌این، برخی شرایط سلامت روانی در دوران بارداری نیز می‌توانند احتمال بروز ADHD را افزایش دهند. به‌عنوان مثال، استرس مزمن یا افسردگی مادران در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به ADHD را در کودکان بالا ببرد. تحقیقات جدید در حال بررسی این است که چگونه عوامل مختلف، از جمله وضعیت سلامت روانی مادر و مواد شیمیایی محیطی، می‌توانند با هم ترکیب شده و تأثیرات بلندمدتی بر توسعه عصبی و روانی کودکان بگذارند.

بررسی ارتباط بین مصرف استامینوفن و ADHD

در سال ۲۰۲۵، محققان مطالعه‌ای را در مجله‌ی Nature Mental Health منتشر کردند که به بررسی ارتباط بین نشانگرهای زیستی خون مادران در دوران بارداری و بیان ژن‌های جفت با بروز ADHD در کودکان پرداخت. این پژوهش نشان داد که مصرف استامینوفن در دوران بارداری ممکن است با تغییراتی در بیان ژن‌های جفت مرتبط باشد که این تغییرات می‌توانند با افزایش خطر ابتلای کودکان به ADHD مرتبط باشند. این مطالعه با اندازه‌گیری سطح استامینوفن در نمونه‌های خون مادران و تحلیل بیان ژن‌های جفت، به نتایجی دست یافت که نشان‌دهنده‌ی تأثیر احتمالی مصرف استامینوفن بر رشد عصبی جنین است. محققان تأکید کردند که این یافته‌ها نیازمند تحقیقات بیشتری برای تأیید و درک مکانیزم‌های دقیق این ارتباط هستند.

مطالعه‌ی مشابه: تحلیل داده‌های پژوهش

در مقابل، مطالعه‌ای دیگر که در مجله علمی (JAMA Network) منتشر شد، به بررسی داده‌های بیش از ۲.۴ میلیون کودک متولدشده در سوئد از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۹ پرداخت. این پژوهش به‌دنبال یافتن ارتباط بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و بروز اختلالات عصبی‌رشدی مانند اوتیسم، ADHD و ناتوانی ذهنی در کودکان بود. نتایج این مطالعه نشان داد که بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و افزایش خطر ابتلا به این اختلالات ارتباط معناداری وجود ندارد. محققان با مقایسه شاخص خطر مطلق در کودکان ۱۰ ساله‌ای که در معرض استامینوفن قرار گرفته بودند با آن‌هایی که در معرض نبودند، تفاوت قابل‌توجهی در میزان ابتلا به اوتیسم، ADHD و ناتوانی ذهنی مشاهده نکردند. این نتایج نشان می‌دهد که ممکن است عوامل دیگری مانند ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و سلامت والدین در بروز این اختلالات نقش داشته باشند.

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی

  ADHDیک اختلال عصبی‌رشدی است که با علائمی مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و رفتارهای تکانشی شناخته می‌شود. این اختلال در دوران کودکی ظاهر می‌شود و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. علائم ADHD می‌توانند شامل دشواری در تمرکز، فراموشی، ناتوانی در پیگیری وظایف، بی‌قراری و ناتوانی در نشستن به مدت طولانی باشند. تشخیص ADHD نیازمند ارزیابی دقیق توسط متخصصان سلامت روان است و باید تأثیر علائم در چندین محیط مانند خانه و مدرسه مورد بررسی قرار گیرد. درمان‌های موجود برای ADHD شامل ترکیبی از مداخلات رفتاری، آموزشی و در برخی موارد دارودرمانی است. مداخلات رفتاری می‌توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت‌های مدیریت زمان، سازمان‌دهی و کنترل تکانه‌ها را بیاموزند. همچنین، آموزش والدین و معلمان در مورد ADHD می‌تواند به بهبود حمایت از کودکان مبتلا کمک کند.

نتیجه‌گیری

با توجه به نتایج متناقض مطالعات مختلف، هنوز توافق قطعی در مورد ارتباط بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و بروز اختلالات عصبی‌رشدی مانند ADHD وجود ندارد. برخی پژوهش‌ها به ارتباط مثبت اشاره دارند، در‌حالی‌که برخی دیگر چنین ارتباطی را تأیید نمی‌کنند. بنابراین، توصیه می‌شود که زنان باردار پیش از مصرف هرگونه دارو، از جمله استامینوفن، با پزشک خود مشورت کنند تا مزایا و معایب احتمالی را به‌طور کامل بررسی نمایند.

پایان مطلب/

به گزارش روابط عمومی، شرکت فناوری بن یاخته های رویان از تاریخ 3 الی 6 اسفند ماه 1403 در سالن 5 در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران میزبان بازدیدکنندگان از این نمایشگاه است. 
چهاردهمین نمایشگاه بین‌المللی مادر، نوزاد و کودک (MBC) تهران ۱۴۰۳، رویدادی تخصصی و پرمخاطب است که با هدف معرفی محصولات، خدمات و فناوری‌های مرتبط با مادران، نوزادان و کودکان برگزار می‌شود. این نمایشگاه بستری مناسب برای تولیدکنندگان، واردکنندگان، و ارائه‌دهندگان خدمات فراهم می‌کند تا به صورت مستقیم با خانواده‌ها، متخصصان و فعالان این صنعت ارتباط برقرار کنند.

این رویداد شامل نمایش و عرضه محصولات متنوعی از جمله لوازم بهداشتی، اسباب‌بازی، لباس، تجهیزات آموزشی، محصولات ایمنی، و خدمات مرتبط با سلامت و رفاه مادر و کودک است. نمایشگاه مادر، نوزاد و کودک تهران به عنوان یکی از رویدادهای برتر در این حوزه، فضایی ایده‌آل برای توسعه شبکه‌های تجاری و شناخت نیازهای بازار فراهم می‌کند.
چهاردهمین نمایشگاه بین المللی مادر و کودک تهران از تاریخ ۳ الی ۶ اسفند ماه ۱۴۰۳ در  نمایشگاه های بین المللی تهران برپا است. عموم افراد می‌توانند از این رویداد در ساعات ۸ صبح الی ۱۵ بعد از ظهر بازدید به عمل آورند.
 

به گزارش روابط عمومی، هجدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری ایران از تاریخ 23 تا 26 بهمن ماه سال 1403 در محل مرکز نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار شد.

 هجدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری ایران، با هدف معرفی پتانسیل‌ها و فرصت‌های صنعت گردشگری کشور، به عنوان یک رویداد مهم و تأثیرگذار برگزار شده است. این نمایشگاه فرصت‌هایی برای شبکه‌سازی، یادگیری و توسعه تجارت در این صنعت فراهم آورده و به تقویت جایگاه گردشگری ایران در سطح بین‌المللی کمک کرده است.

بانک خون بندناف رویان با برپایی غرفه در این نمایشگاه نوآوری های خود در زمینه تولید محصولات مشتق از ضمائم زایمانی و راه اندازی اولین پالایشگاه ضمائم زایمانی را معرفی کرد.

شرکت فناوری بن یاخته های رویان با اعلام آمادگی برای ارائه خدمات ذخیره سازی سلول های بنیادی به کشورهای همسایه، با استقبال فعالان صنعت گردشگری روبه‌رو شد.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن التهابی و خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری که بیشتر در زنان دیده می‌شود، اغلب در سنین جوانی تشخیص داده می‌شود و می‌تواند چالش‌هایی در زندگی روزمره افراد ایجاد کند. از آنجایی که این بیماری در سنین باروری شایع‌تر است، بسیاری از زنان مبتلا به ام‌اس با سؤالات و نگرانی‌هایی درباره بارداری مواجه هستند. آیا بارداری باعث تشدید بیماری می‌شود؟ آیا امکان مدیریت بیماری در این دوران وجود دارد؟ و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان سلامت روان مادر و کودک را تضمین کرد؟ تحقیقات زیادی برای پاسخ به این پرسش‌ها انجام شده است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که بارداری می‌تواند سیر بیماری ام‌اس را تغییر دهد. علاوه‌بر‌این، سلامت روان مادران مبتلا به این بیماری در دوره‌های پیش و پس از زایمان به طور جدی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. بررسی تأثیرات بارداری بر ام‌اس و سلامت روان مادران، همچنین ارائه راهکارهایی برای مدیریت بهتر این دوران، یکی از موضوعات کلیدی در حوزه بهداشت زنان است.

فرایند بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس (ام‌اس) یک بیماری مزمن خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع را هدف قرار می‌دهد. این بیماری با حمله سیستم ایمنی به میلین، پوشش محافظتی اطراف فیبرهای عصبی، باعث آسیب به این ساختارها و کاهش سرعت انتقال پیام‌های عصبی می‌شود. ام‌اس می‌تواند به صورت دوره‌ای با عود و بهبود (نوع عودکننده-فروکش‌کننده) یا به شکل پیشرونده ظاهر شود. علائم شامل ضعف عضلانی، خستگی مفرط، اختلالات بینایی، مشکلات تعادلی و حتی تغییرات شناختی هستند. شدت و پیشرفت بیماری در افراد مختلف متفاوت است و به عوامل ژنتیکی، محیطی و وضعیت سلامت عمومی بستگی دارد.

نحوه درمان و مدیریت ام‌اس

درمان ام‌اس به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: کنترل عود بیماری و کاهش پیشرفت آن. داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی مانند اینترفرون بتا و اوکرلیزوماب، نقش کلیدی در کاهش شدت و فراوانی حملات بیماری دارند. در‌موارد حاد، از کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و تسکین علائم استفاده می‌شود. مدیریت بیماری همچنین شامل مراقبت‌های غیردارویی مانند فیزیوتراپی، تکنیک‌های کاهش استرس، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم است. در دوران بارداری، پزشکان معمولاً داروهای پرخطر را تغییر داده یا به طور موقت متوقف می‌کنند و از روش‌های حمایتی برای مدیریت علائم استفاده می‌کنند تا سلامت مادر و جنین تضمین شود.

تأثیر بارداری بر بیماری MS

بارداری یک دوره ویژه در زندگی زنان است که با تغییرات هورمونی و ایمنی همراه است. این تغییرات می‌توانند تأثیرات مثبتی بر بیماری‌های خودایمنی از جمله ام‌اس داشته باشند. تحقیقات نشان داده‌اند که در طول بارداری، به‌ویژه در سه‌ماهه دوم و سوم، میزان عود بیماری کاهش می‌یابد. این کاهش احتمالاً به دلیل افزایش سطح هورمون‌هایی مانند استروژن و پروژسترون و تغییرات در سیستم ایمنی بدن است. با‌این‌حال، دوره پس از زایمان یک چالش جدی برای زنان مبتلا به ام‌اس است. مطالعات نشان داده‌اند که در سه‌ماهه اول پس از زایمان، خطر عود بیماری به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. این امر ممکن است به دلیل بازگشت سیستم ایمنی به حالت اولیه و کاهش سطح هورمون‌های محافظتی باشد. به همین دلیل، برنامه‌ریزی دقیق برای مدیریت بیماری در این دوره حیاتی است.

چالش‌های سلامت روانی در مادران مبتلا به ام‌اس

سلامت روانی یکی از جنبه‌های مهم بارداری است که معمولاً کمتر به آن توجه می‌شود. مادران مبتلا به ام‌اس ممکن است به دلیل چالش‌های فیزیکی و روانی بیماری، در معرض خطر بیشتری برای اختلالات روانی مانند افسردگی پس از زایمان و اضطراب قرار بگیرند. مطالعه‌ای که در سال 2025 در مجله Neurology منتشر شد، نشان داد که زنان مبتلا به ام‌اس در مقایسه با زنان بدون بیماری مزمن، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر در معرض اختلالات روانی در دوره پیرامون زایمان هستند. این اختلالات می‌توانند بر کیفیت زندگی مادر و همچنین بر روابط مادر و کودک تأثیر منفی بگذارند.

عوامل مؤثر بر سلامت روانی

چندین عامل می‌توانند بر سلامت روانی مادران مبتلا به ام‌اس تأثیر بگذارند. یکی از این عوامل، سطح حمایت اجتماعی و خانوادگی است. زنانی که حمایت کافی از سوی خانواده و دوستان خود دریافت می‌کنند، معمولاً سطح استرس کمتری تجربه می‌کنند. عامل دیگر، سطح آگاهی و آموزش درباره بیماری و بارداری است. زنانی که به خوبی از چالش‌ها و روش‌های مدیریت بیماری خود آگاه هستند، می‌توانند بهتر با شرایط کنار بیایند. از‌سوی‌دیگر، نگرانی‌های مرتبط با آینده، نقش‌های جدید مادری، و احتمال انتقال بیماری به فرزند نیز می‌توانند به افزایش سطح اضطراب و افسردگی منجر شوند. این مسائل نیاز به مداخله‌های روان‌شناختی و پزشکی مناسب دارند.

مدیریت ام‌اس در دوران بارداری

برای مدیریت بهتر ام‌اس در دوران بارداری، همکاری نزدیک بین بیمار، متخصص نورولوژی، و متخصص زنان و زایمان ضروری است. بسیاری از داروهای ام‌اس می‌توانند بر جنین تأثیر منفی بگذارند و ممکن است نیاز به تغییر یا توقف موقت آن‌ها باشد. همچنین، توجه به رژیم غذایی، انجام تمرینات فیزیکی مناسب، و استفاده از تکنیک‌های کاهش استرس می‌تواند به بهبود وضعیت مادر کمک کند. حمایت روان‌شناختی نیز یکی از ابزارهای کلیدی برای مدیریت این دوران است. مشاوره با روان‌شناس یا روان‌پزشک می‌تواند به مادران کمک کند تا با چالش‌های عاطفی و روانی دوران بارداری و پس از زایمان بهتر کنار بیایند. علاوه‌بر‌این، گروه‌های حمایت اجتماعی که شامل زنان دیگری با تجربه مشابه هستند، می‌توانند به کاهش احساس تنهایی و اضطراب کمک کنند.

نقش سیستم بهداشتی و سیاست‌گذاری

نقش سیستم بهداشتی در حمایت از مادران مبتلا به ام‌اس بسیار حائز اهمیت است. ارائه خدمات تخصصی و جامع که شامل مراقبت‌های نورولوژیکی، زنان و زایمان، و روان‌پزشکی باشد، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این افراد کمک کند. علاوه‌بر‌این، افزایش آگاهی عمومی درباره ام‌اس و بارداری از طریق برنامه‌های آموزشی و کمپین‌های اطلاع‌رسانی می‌تواند به کاهش تبعیض و استیگما کمک کند.

نتیجه‌گیری

بارداری در زنان مبتلا به ام‌اس یک تجربه پیچیده و چندوجهی است که نیازمند توجه ویژه به جنبه‌های فیزیکی و روانی است. در حالی که بارداری می‌تواند تأثیرات مثبتی بر سیر بیماری داشته باشد، اما چالش‌های مرتبط با سلامت روان نباید نادیده گرفته شوند. برنامه‌ریزی دقیق، همکاری نزدیک با تیم پزشکی، و استفاده از حمایت‌های اجتماعی و روان‌شناختی می‌تواند به مادران کمک کند تا این دوره را با موفقیت پشت سر بگذارند. با افزایش آگاهی و تحقیقات بیشتر در این زمینه، می‌توان راهکارهای مؤثرتری برای مدیریت ام‌اس در دوران بارداری ارائه کرد و کیفیت زندگی مادران و فرزندان آن‌ها را بهبود بخشید.

پایان مطلب/

تولد نوزادان نارس، به‌ویژه نوزادانی که بسیار زودتر از موعد مقرر متولد می‌شوند، یکی از چالش‌های بزرگ پزشکی محسوب می‌شود. این نوزادان به دلیل رشد ناکامل اندام‌ها و سیستم عصبی خود، در معرض خطر بالایی از مشکلات نورولوژیکی قرار دارند. پیشرفت‌های اخیر در علم پزشکی، امیدهای جدیدی برای کاهش آسیب‌های عصبی و بهبود کیفیت زندگی این نوزادان به ارمغان آورده است. یکی از این پیشرفت‌ها، استفاده از سلول‌های مشتق از خون بند ناف به‌عنوان یک روش درمانی نوآورانه است که می‌تواند به طور بالقوه از مغز نوزادان نارس محافظت کرده و رشد عصبی آن‌ها را بهبود بخشد.

اهمیت خون بندناف

خون بندناف منبعی غنی از سلول‌های بنیادی است که قابلیت تبدیل به انواع مختلفی از سلول‌های بدن را دارند. این سلول‌ها به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، می‌توانند به بازسازی بافت‌ها و اندام‌های آسیب‌دیده کمک کنند. علاوه‌بر‌این، خون بند ناف حاوی عوامل ضدالتهابی و پروتئین‌هایی است که به حفاظت از سلول‌های عصبی کمک می‌کنند. این ویژگی‌ها باعث شده که محققان به استفاده از این منبع ارزشمند در درمان آسیب‌های نورولوژیکی ناشی از تولد زودرس علاقه‌مند شوند.

استفاده از خون بندناف خود بیمار: تحولی در پزشکی بازساختی

یکی از روش‌های درمانی پیشرفته، استفاده از سلول‌های مشتق از خون بند ناف خود نوزاد (autologous) است. این سلول‌ها به‌دلیل اینکه از بدن خود بیمار گرفته می‌شوند، احتمال بروز واکنش‌های ایمنی یا پس‌زدگی را به حداقل می‌رسانند. نتایج تحقیقات اخیر نشان داده است که تزریق این سلول‌ها می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر رشد عصبی نوزادان نارس داشته باشد. این روش نه‌تنها به بهبود ساختار مغز کمک می‌کند، بلکه می‌تواند عملکرد شناختی و حرکتی نوزادان را نیز بهبود بخشد.

گسترش سلول‌های خون بندناف: افزایش پتانسیل درمانی

برای استفاده مؤثرتر از خون بند ناف، محققان به تکنیک‌های گسترش سلولی روی آورده‌اند. این تکنیک‌ها به افزایش تعداد سلول‌های قابل استفاده کمک می‌کنند و امکان درمان‌های گسترده‌تر را فراهم می‌سازند. گسترش سلول‌های خون بند ناف می‌تواند به پزشکان اجازه دهد از یک نمونه خون کوچک، تعداد زیادی سلول بنیادی تولید کرده و آن‌ها را برای محافظت از بافت‌های عصبی یا بازسازی بخش‌های آسیب‌دیده مغز استفاده کنند.

اثرات مثبت درمان بر رشد مغزی

مطالعات نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی خون بند ناف می‌توانند به کاهش التهاب مغزی، تقویت رشد سلول‌های عصبی و بهبود ارتباطات بین سلول‌های مغزی کمک کنند. این اثرات به طور خاص برای نوزادان نارس که اغلب با مشکلاتی مانند خونریزی داخل بطنی یا آسیب به ماده سفید مغز مواجه هستند، اهمیت دارد. این درمان‌ها می‌توانند شانس بهبود عملکرد شناختی، حرکتی و حسی در این نوزادان را به طور قابل‌توجهی افزایش دهند.

سلول‌های بنیادی خون بندناف و تقویت رشد رگ‌های مغزی

یکی از جنبه‌های کمتر مورد توجه این روش درمانی، تأثیر بالقوه سلول‌های بنیادی خون بند‌ناف بر رشد رگ‌های خونی مغز است. در نوزادان نارس، خون‌رسانی کافی به مغز ممکن است به‌دلیل عدم توسعه کامل سیستم عروقی مختل شود، که این عامل می‌تواند خطر آسیب به بافت‌های مغزی را افزایش دهد. سلول‌های مشتق از خون بند ناف با تحریک تولید عوامل رشد عروقی (مانند VEGF فاکتور رشد اندوتلیال عروقی)، می‌توانند به تقویت تشکیل رگ‌های خونی جدید در مغز کمک کنند. این ویژگی به‌طور‌خاص برای نوزادانی که دچار ایسکمی مغزی هستند، اهمیت دارد و می‌تواند به بهبود اکسیژن‌رسانی و تغذیه سلول‌های عصبی کمک کند.

نقش خون بندناف در کاهش استرس اکسیداتیو

یکی دیگر از فواید سلول‌های بنیادی خون بند‌ناف، توانایی آن‌ها در کاهش استرس اکسیداتیو در مغز است. نوزادان نارس معمولاً در معرض تولید بیش از حد رادیکال‌های آزاد قرار دارند که می‌تواند منجر به آسیب به DNA و پروتئین‌های سلولی شود. سلول‌های خون بند ناف، با تولید آنتی‌اکسیدان‌ها و کاهش التهاب، می‌توانند این آسیب‌ها را مهار کرده و از سلول‌های عصبی در برابر تخریب محافظت کنند. کاهش استرس اکسیداتیو همچنین با بهبود عملکرد میتوکندری در سلول‌های مغزی همراه است، که این امر برای رشد طبیعی و پایدار مغز ضروری است.

پیشگیری از آسیب‌های طولانی‌مدت

یکی از اهداف اصلی این روش درمانی، پیشگیری از عوارض طولانی‌مدت ناشی از تولد زودرس است. نوزادان نارس معمولاً در معرض خطر ابتلا به اختلالات یادگیری، مشکلات حرکتی و حتی بیماری‌های روانی در آینده قرار دارند. استفاده از سلول‌های خون بند ناف می‌تواند با کاهش آسیب‌های اولیه به مغز، خطر بروز این مشکلات را در سال‌های بعدی زندگی کاهش دهد.

مزایای این روش درمانی نسبت به سایر روش‌ها

استفاده از سلول‌های خون بند ناف مزایای متعددی نسبت به سایر درمان‌های موجود دارد:

بی‌خطر بودن: به دلیل اینکه سلول‌ها از بدن خود بیمار گرفته می‌شوند، خطر عوارض جانبی یا پس‌زدگی بسیار کم است.

قابلیت شخصی‌سازی: این روش می‌تواند بر اساس نیازهای خاص هر بیمار طراحی شود.

دسترسی آسان: ذخیره خون بند ناف در زمان تولد می‌تواند راهی ساده و مؤثر برای دسترسی به این منبع ارزشمند در آینده باشد.

چالش‌ها و محدودیت‌ها

اگرچه این روش نویدبخش است، اما چالش‌هایی نیز وجود دارد که باید برطرف شوند. یکی از این چالش‌ها، هزینه بالای ذخیره‌سازی و پردازش خون بند ناف است که ممکن است برای بسیاری از خانواده‌ها دسترسی به این روش را دشوار کند. علاوه‌بر‌این، تحقیقات بیشتری برای درک کامل مکانیزم‌های اثرگذاری این سلول‌ها و تعیین بهترین زمان و روش تزریق آن‌ها لازم است.

نگاهی به آینده: نقش سلول‌درمانی در پزشکی نوین

با پیشرفت تکنولوژی‌های سلول‌درمانی و گسترش تحقیقاتی که بر استفاده از سلول‌های بنیادی متمرکز است، آینده‌ای روشن برای درمان نوزادان نارس و سایر بیماری‌های عصبی قابل تصور است. استفاده از سلول‌های خون بند ناف به‌عنوان یک روش درمانی پیشرفته، می‌تواند به کاهش بار بیماری‌های مرتبط با تولد زودرس کمک کرده و کیفیت زندگی بسیاری از کودکان و خانواده‌ها را بهبود بخشد.

کاربردهای بالقوه در دیگر اختلالات عصبی

علاوه بر تأثیر مثبت بر نوزادان نارس، استفاده از سلول‌های بنیادی خون بند ناف می‌تواند در درمان سایر بیماری‌های عصبی نیز کاربرد داشته باشد. برای مثال، تحقیقات اولیه نشان داده‌اند که این سلول‌ها ممکن است در درمان فلج مغزی (CP)، آسیب‌های نخاعی و حتی بیماری‌های تحلیل‌برنده عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون مفید باشند. این پتانسیل چندمنظوره، اهمیت تحقیقات در زمینه سلول‌های بنیادی خون بند ناف را بیش از پیش برجسته می‌کند.

نتیجه‌گیری

استفاده از سلول‌های مشتق از خون بندناف، انقلابی در درمان آسیب‌های عصبی نوزادان نارس ایجاد کرده است. این روش نه‌تنها به بهبود رشد مغزی و عملکرد عصبی این نوزادان کمک می‌کند، بلکه می‌تواند از عوارض طولانی‌مدت تولد زودرس پیشگیری کند. با ادامه تحقیقات و پیشرفت‌های بیشتر، این رویکرد می‌تواند به یکی از ابزارهای اصلی پزشکی بازساختی برای درمان بیماری‌های عصبی تبدیل شود. سرمایه‌گذاری در ذخیره و استفاده از خون بندناف می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از آسیب‌های جبران‌ناپذیر داشته باشد و امید تازه‌ای به نوزادان نارس و خانواده‌های آن‌ها ببخشد.

پایان مطلب/

به گزارش روابط عمومی، سمینار روند ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بندناف و محصولات مشتق از ضمائم زایمانی امروز شنبه 13 بهمن ماه در بیمارستان کمالی کرج با همکاری دانشگاه علوم پزشکی البرز، دفتر نمایندگی بانک خون بندناف رویان در استان البرز و بیمارستان کمالی برگزار شد.

در این سمینار یک روزه که با هدف آشنایی پزشکان و متخصصان زنان، زایمان و ماماهای استان البرز با ارزش ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بندناف برگزار شده بود، دکتر معصومه نوری دکتری تخصصی زیست شناسی ژنتیک ملکولی و مدیر واحد توسعه و تحقیقات شرکت فناوری بن یاخته های رویان آخرین دستاوردهای شرکت فناوری بن یاخته های رویان در زمینه محصولات حاصل از ضمائم زایمانی را تشریح کرد.

 دکتر نازلی ثروتیان دکترای تخصصی (Ph.D) خون‌شناسی آزمایشگاهی و بانک خون (هماتولوژی آزمایشگاهی و بانک خون) و مسئول آزمایشگاه میکروبیولوژی و سرولوژی نیز درباره پیوند سلول های بنیادی سخنرانی کرد.

دکتر عطائی معاونت آموزشی بیمارستان کمالی نیز درباره سلول های بنیادی و استفاده از این سلول ها در درمان  ناباروری سخنرانی کردند.

دکتر شیری رزیدنت سال ۴ بیمارستان کمالی کرج  درباره سلول های بنیادی سخنرانی کردند.

این سمینار دارای سه و نیم امتیاز بازآموزی برای پزشکان زنان و زایمان و ماما داشت.

پایان مطلب/